Yalnızlığın Resmini Çizmek

İnsanlar bugüne kadar yalnız olmak ve yalnızlık ile alakalı birçok yazılı eserler üretmişlerdir. Bu konu hakkında çok eskilere dayanan sohbetlerde günümüzde bile devam etmektedir. Ben de tıpkı bu insanlar gibi biraz farklı olarak kendi yorumumu katacağım.

Yalnızlık bence hiç insan tanımamak değildir. Tanıdığı insanlar olmayınca insanın bir tek kendisi kalır ve bunu da kendisi böyle anlamlandırır. Her geçen gün yeni yeni insanlar tanıyoruz ve tanımaya da devam ediyoruz. Sürekli insanlar bir arayış içinde hissediyor kendilerini, yalnız kalmayı istemedikleri için. Oysa ki bilmedikleri şey şu: Çok insan tanımış insanlar tarif edilmeyen bir yalnızlık içinde oluyor. İnsan çünkü anlaşılmak istenen bir varlıktır. Bu tarifsiz yalnızlık aslında anlaşılamadığı için kendini gösteriyor. Bu insanlar tanıdığı insanlar olmasına rağmen sanki yağmur yağdığında yeryüzüne düşen milyarlarca su damlasından birine benzetiyor kendini. Hepsi özünde su damlası, insanlarda özünde insan. Bazılarını tanıyor ve yanında zannediyor. Sadece kendisinin yanında olduğunu bilmesini istediği insanlara ihtiyacı olduğu için bu benzetmeyi kurmuş olmalı. Su damlaları yere şiddetli düşünce insan kendini tam olarak bazen böyle hisseder ve aslında bu düşüşten birazcık olsun kurtulmayı düşünür. Düşüşleri de anlaşılmamak olarak düşünebiliriz. Düşüşler su damlası gibi insan için de hiç durmuyor. Sayısı çok olan veya az olan insanların varlığı yalnızlığı hissetmemek için yeterli değil. Sanki yalnızlık her daim takip eden su damlaları gibi bir resim çiziyor. Bu resimde damlalardan korkup, şemsiye altına kaçan insanlar da var. Aslında biraz insan kendisi de seçiyor bu durumu. Islanmayı sevmiyor olabilir ya da belki de bir işe yaradığını düşünmüyordur. Düşüşlere alıştığı için de ıslanmakdan kendini uzaklaştırıyor. Sayısı az veya çok olmak belli başlı etkiler yaratır ancak yalnızlığın resmini çizerken ikisinin de faydası olmuyor. O düşüş varya insanı tepetaklak ediyor. Hayatını en başından tekrar eline alınca insan ortaya yalnızlığın resmi çıkıyor. 

O hâlde yalnızlık ne az insan tanımak, görmek ne de çok tanımak veya görmektir. Belkide yağmur damlaları insanları garipleştiriyordur. Öyle olsa bile insanlar her zaman yalnızdı ve hep de böyle yalnız kalacaklar.